Το δίλλημα

Οι περισσότεροι, όταν μετά από μία αποτυχία ή ένα εμπόδιο αποφασίζουμε να γυρίσουμε σε μία κατάσταση που γνωρίζουμε και αγαπάμε, έχουμε την τάση να το θεωρούμε πισωγύρισμα… ήττα. Αυτό ακριβώς είχα κι εγώ στο μυαλό μου. Αθήνα και να προσπαθώ μόνη μου ή Θεσσαλονίκη και να έχω κοντά μου τους δικούς μου ανθρώπους… για μια αγκαλιά έστω. Ποιος θα φανταζόταν πως για να πάρω μια απόφαση που κανονικά έπρεπε να ήταν ξεκάθαρη, θα χρειαζόταν ένα μεγάλο υπαρξιακό σοκ.

Η απώλεια ενός πολύ κοντινού μου ανθρώπου, του Ντώνη μου, μου έδωσε να καταλάβω πως το σπίτι μου, η πατρίδα μου, είναι εκεί που η καρδιά μου αγαλλιάζει. Ακόμα και το φευγιό του, ήταν συμβουλή. Σαν να μου έλεγε «κορίτσι μου, μην χάσεις ούτε ένα λεπτό ακόμα μακριά από όσους σε αγαπάνε και αγαπάς».

Κι έτσι το δίλλημα, έγινε η πιο εύκολη απόφαση που πήρα ποτέ στη ζωή μου.

Δεν υπάρχει dream job πουθενά, αν δεν έχεις κάποιον να την μοιραστείς. Δεν έχει νόημα η κούραση, το ξενύχτι, η επιτυχία, αν δεν γίνει κοινή χαρά με τους ανθρώπους σου. Δεν έχει ουσία η σπατάλη του χρόνου μακριά από την οικογένεια και την πόλη σου.

Θεσσαλονίκη λοιπόν. Σ’ ευχαριστώ Ντώνη μου.

Μία νέα αρχή

Πίσω στις ρίζες μου λοιπόν, γεμάτη όνειρα ξανά και δίψα να μοιραστώ την αγάπη που νιώθω. Για τα ρούχα, φυσικά! Κι επειδή δεν χρειάζεται να είναι κάποιος μακριά από τον τόπο του για να πάρει ρίσκα, αποφάσισα κι εγώ να πάρω τα δικά μου.

Από μικρό κοριτσάκι μέχρι και τώρα, τα ρούχα είναι η εμμονή μου. Μου αρέσει να ντύνω τις φίλες μου, τη μαμα μου, τη θεία μου, να τις βλέπω σικάτες, κομψές αλλά και άνετες, γεμάτες αυτοπεποίθηση με τα ρούχα που διαλέγω για αυτές. Έχω περάσει από όλα τα στυλ της μόδας. Υπήρξα υπερβολική στο ντυσιμό μου, fashion-victim, πιο “σοφιστικέ”, πιο trendy (όπως αρέσει στις φίλες μου να με αποκαλούν), πιο αθλητική. Και αν κατάλαβα κάτι εκεί κάπου στα 26 μου, είναι πως όσο πιο απλό αυτό που φοράς, τόσο πιο μοναδική σε κάνει, γιατί η ομορφιά όντως πηγάζει από μέσα μας, χωρίς “ταμπέλες”, χωρίς εμμονές, απλά οφείλουμε να είμαστε ο εαυτός μας. Ε, εντάξει πάντα θέλουμε να έχουμε και τη μικρή μας τσαχπινια σε ένα απλό κομμάτι!

Δυσκολευόμουν πολύ όμως να βρω τα ρούχα που φανταζόμουν και ήθελα για μένα.

Η πρώτη μου συλλογή είναι γεγονός. Έπειτα από πολύ άγχος, στεναχώριες, απογοητεύσεις, αγωνία, υπομονή, επιμονή, λάθη αλλά και προσμονή, χαρά, ενθουσιασμό και αποφασιστικότητα.Είναι μία εκδήλωση σεβασμού απέναντι σε όλες τις γυναίκες, μια έκφραση αγάπης που θέλει να περάσει ένα μήνυμα. Το «χρωσταμε» στον εαυτό μας να είμαστε κομψές με προσεγμένα ρούχα από ποιοτικά και διαχρονικά υφάσματα, που μας κάνουν να νιώθουμε «τόσο ξεχωριστές» και «τόσο μοναδικές», όσο πραγματικά είμαστε.

Όλα τα ρούχα παράχθηκαν εδώ στην πόλη μου από το μηδέν. Η αγορά  υφάσμάτων, η κατασκευή των ρούχων (σχέδια, πατρόν, δείγματα, κοπές υφασμάτων, ραφή, συσκευασία) και είναι αφιερωμένα στον άνθρωπο, που χωρίς να το ξέρει έγινε η αφορμή για να κάνω το ονειρό μου πραγματικότητα, να δημιουργήσω από το μηδέν το δικό μου clothing brand.